Toen ik een tijdje terug een mailtje ontving met of ik Lauren Eve, auteur van De Graces, wilde interviewen sprong ik een gat in de lucht! Zo blij dat ik dat mocht doen en ervoor werd gevraagd. Lees vanaf nu niet verder als je niet gespoiled wilt wanneer je het boek niet hebt gelezen. Dit is namelijk een spoiler interview met de auteur, aangezien ik heel veel vragen had na het lezen van het boek.
Vanaf nu ga ik er van uit dat je het boek al hebt gelezen of dat je het niet erg vindt om gespoiled te worden.
Ik liep het schrijvershotel in Amsterdam binnen kletste wat bij met een oud-collega en mocht niet veel later naar de kamer waar de interviews werden gehouden. Vanaf het eerste moment dat ik de kamer binnen wandelde voelde ik een ongelooflijke rust. Laure Eve zat er super ontspannen bij waardoor het voor mij als interviewer heel fijn maakte om mijn vragen aan haar te stellen.
Als eerste vertelde ik haar dat ik haar Instagram heel tof vind en dat ik haar tattoo had gespot op de foto’s. Ik vroeg mij af of het toevallig iets te maken had met De Graces. Meteen ontsnapte er een zucht, want Laure Eve kreeg die vraag vaak te horen maar ondanks dat vertelde ze dat de persoon die de nep tattoeages maakte die Laure Eve weggaf tijdens events zoals YALC in London, dat hij één van de tattoeages op de tattoeage van Laure had gebaseerd. Daarnaast is het ook een tattoeage die veel voorkomt, aangezien het de boom van het leven is. Uiteindelijk gaf Laure toe dat ze de tattoeage misschien toch wel had laten zetten vanwege De Graces, maar dat het voor haar wel een diepere betekenis heeft dan alleen voor het boek.
Ook op Instagram zag ik dat Laure een post had geplaatst over het meisje die iedereen aanbid, want dat is waar haar het boek op het eerste oog heel erg om lijkt te draaien. Want iedereen wil vrienden zijn met de Graces. Laure vond het heel interessant om dit aspect uit te werken in een boek, aangezien ze wilde laten zien dat het ene populaire meisje ook gewoon maar een persoon is. Het is net zoals met bekende mensen wij verafgoden hen en willen absoluut niet dat ze iets slechts zeggen in een interview, omdat wij zo graag het perfecte beeld in ons hoofd houden over die persoon. Hoe mooi en perfect het leven eruit ziet van dat ene meisje, dat hoeft niet betekenen dat het echt zo is. Iedereen heeft dezelfde problemen. Aan het einde van de dag zijn wij allemaal hetzelfde. Het is misschien een cliché, maar het wel herkenbaar voor iedereen.
Uiteindelijk moest ik toegeven dat ik het boek twee keer had gelezen. Tijdens het lezen was ik razend benieuwd hoe ze het verhaal had opgebouwd, want er zitten aardig wat details in. Vanaf het begin zaten de details in het verhaal volgens Laure. In haar gedachten zou River vanaf het begin een onbetrouwbare verteller worden. Het verhaal zou River haar versie zijn. Wat wel lastig was voor Laure hoe ze het verhaal moest opschrijven vanuit het perspectief van River. Want wat wil je dat er wel in het verhaal naar voren komt en wat niet? Genoeg informatie dat je River zou vertrouwen als hoofdpersoon, maar niet te veel om te zorgen voor het effect op het einde.
Vervolgens hadden Laure en ik een heel gesprek over hoe het boek was ontvangen in haar omgeving en wat zij vonden van het einde. Eén van mijn laatste vragen was: waarom brengt River Wolf weer tot leven? Laure beantwoorde mijn vraag met een wedervraag, waarom ik dat dacht. Ik zelf dacht dat River Wolf tot leven bracht zodat ze alsnog een kans had om een Grace te zijn. Volgens Laure brengt River hem terug tot leven omdat ze zich schuldig voelt, nog steeds wil ze dat de Graces haar leuk vinden en daarnaast was het ook (Laure verontschuldigde zich aangezien ze nu ging schelden) f*ck you. Op dat moment realiseerde River zich dat de Graces bang voor haar waren. Pas op het strand kwam River erachter dat zij een heks was. En opdat moment dacht River wees maar bang voor mij en nu laat ik zien wat ik kan.
In het laatste hoofdstuk zien we River als een heel ander persoon. Laure heeft dat geschreven vanuit het gevoel lijden. River kon geen Grace zijn. Eindelijk had ze mensen ontmoet die net zoals haar zijn en zelfs zij willen haar niet opnemen in de groep. River boeide het op dat moment in het boek niet meer, want ze heeft al de stempel gekregen dat ze slecht is, dus daarom koos River ervoor om dan maar slecht te zijn.
Voor ik het wist was mijn interview voorbij en liet ik mijn boek signeren. Heel erg bedankt Sandra van de Gouden Zebra, Kelly van Best of YA en Laure Eve.
Liefs,
Leave a Reply