Op donderdag 25 oktober pakte ik mijn koffer en tas en vertrok naar Engeland. Ik begon aan mijn rondreis door dat mooie land. Eerste stop: Brighton, maar daarna zal Exeter aan de beurt zijn. De plek waar het voor mij allemaal begon. Lees je mee?
Het is zondagochtend 28 oktober wanneer ik deze blogpost typ en het is dezelfde dag dat deze post online gaat. Ik was vroeg wakker en besloot mijn onaangekondigde blogpauze te onderbreken. 9 dagen heb ik niets gepost om mijn hoofd leeg te maken en om alle prioriteiten weer even op een rijtje te hebben. Vandaag is tevens de dag dat ik met de trein naar Exeter vertrek. Terug naar waar ik heb gewoond in Engeland. Maar om mijn verhaal goed te beginnen, moet ik weer even terug gaan naar donderdag 25 oktober en de gebeurtenissen van die dag.
Op donderdag reis ik met de trein naar van Winterswijk naar Zutphen, van Zutphen naar Breda. Eenmaal in Breda aangekomen staat de trein van Brussel niet op de borden. Vreemd, ik zie twee meiden discussiëren en heb meteen door dat ze ook naar België gaan. Ik vraag of zij iets meer weten van wat er aan de hand is. Eén van de meiden heeft internet op haar mobiel en zoekt het meteen op: vertraging. Samen met deze meiden ga ik wachten op de trein. We kletsen wat en ik ontdek dat zij naar Antwerpen gaan. “Onze eerste vakantie alleen zonder ouders,” zegt één van de meiden. Ze zijn 18 jaar. Ik moet lachen. Mijn eerste vakantie zonder ouders was ook naar Antwerpen op dezelfde leeftijd en tevens samen met een vriendin.
Ik dacht dat de gelijkenissen daarmee ophielden. Tot de andere meid iets zegt wat ik herken. “Studeer je voor onderwijsassistent?” Ze kijkt me met grote ogen aan en bevestigd mijn gedachten. Maar ze wil het liefst in het theater als actrice werken. Ze werkt er nu al heel hard aan om haar droom uit te laten komen. Hoe is het mogelijk? Op haar leeftijd zei ik precies hetzelfde. Dat was de reden dat ik naar Antwerpen ging bijna 5 jaar geleden. Ik zou een studie bezoeken die mij erg leuk leek en waardoor ik later in de theaterindustrie terecht zou kunnen komen. Om die studie te kunnen doen, moest ik eerste een propedeuse halen in Nederland. Ik begon iets meer dan 4 jaar geleden aan mijn propedeuse om er rond deze tijd van het jaar ermee te stoppen. Voltijd naar school is niets voor mij.
Nadat ik was gestopt met de opleiding ging ik opzoek naar dingen wat op mijn bucket list staan en wat ik zou kunnen doen om mijn tussenjaar op te kunnen vullen en om er hopelijk achter te komen wat ik met mijn leven wilde gaan doen. Ik kwam toen uit bij Exeter, waar ik kon gaan studeren, werken en wonen. Bijzonder dat ik toevallig net die meid aansprak op het station.
Eenmaal aangekomen in Brussel ga ik na de lunch en de douane naar de lounge van de Eurostar. Ik denk iemand te herkennen wanneer ik de rijen stoelen voorbij loop. Ik loop een stukje terug. En ik zag dat ik goed had. Auteur Marieke Nijkamp, New Yorks Times bestseller, zat daar. We hebben elkaar al vaker gesproken op evenementen dus liep ik naar haar toe. We hebben zo bijna een uur gekletst en kwamen we erachter dat we al sinds Zutphen steeds in dezelfde trein zaten, maar elkaar nu pas na al die uren voor het eerst zagen. Bijzonder en ook grappig dat ik tijdens deze trip iemand uit de boekwereld weer zag na maanden bijna niemand gezien te hebben. Dat net op de eerste dag van mijn vakantie mijn verschillende werelden elkaar raken.
Op 25 oktober ontmoette ik mijn jongere versie, raakten mijn verschillende werelden elkaar aan en ik wist dat ik tijdens die vakantie nog meer dromen zou laten uitkomen. Vandaag, 28 oktober, ga ik naar Exeter de plek waar ik me 4 jaar geleden realiseerde dat al mijn dromen werkelijkheid kunnen worden. Nu bijna 4 jaar later zijn al heel veel van die dromen werkelijkheid geworden en ga ik terug waar het voor mij allemaal begon. Om even stil te kunnen staan bij alles wat ik heb mogen bereiken.
Liefs,
Geef een reactie