Feit. Ik ben geboren en opgegroeid op het platteland. Als klein meisje droomde ik van de grote stad. Cliché? Misschien. Ik ben dol op het platteland, maar ook de stad heeft mijn hart veroverd. Zin in een kijkje in mijn brein zonder de chirurgische praktijken? Lees dan snel verder over mijn ervaringen.
Afgelopen weekend dwaalde ik rond in het dorp waar ik ben opgegroeid. Een mooi plattelandsdorp in Groningen aan de grens van Duitsland. Waar de gele klompen mij al tegemoet komen. Wie dacht dat klompen verleden tijd zijn in Nederland en dat ze alleen nog maar iets betekenen voor toeristen heeft het goed mis. Waar ik weg vandaan kom dragen ze klompen. Waarom staat ‘weg’ doorgestreept? Wij in het Noorden zeggen: Waar kom je weg of waar ik weg kom. In plaats van: Waar kom je vandaan en waar ik vandaan kom. Laten we zeggen dat ik hier heel erg aan moest wennen toen ik net kwam te wonen in Nieuwegein.
Rijdend over landweggetjes en de pech hebben dat er een trekker voor je rijdt. Dat is ook niets nieuws voor mij, maar aangezien ik al een tijdje niet had gereden met de auto vond ik het dit weekend tijd worden en nam ik de trekkers maar voor lief. Gelukkig waren er niet veel op de weg en kon ik heerlijk doorrijden met 80 door de bochten. Ik kan de bochten dromen. Met in elke bocht wel een herinnering van die keer dat ik er op de fiets langs ging tot de eerste keer dat ik als klein meisje een auto-ongeluk meemaakte.
Het dorp lijkt geen geheimen meer voor mij te hebben, het was niet zo dat het saai werd… Maar het voelde alsof ik er niet meer hoorde. Dit gevoel heeft meebepaald dat ik een studie zocht centraler gelegen in het land. Het is niet zo dat ik weg wilde bij mijn ouders of mijn vrienden, maar soms voelt het alsof je er klaar voor bent. Klaar voor iets anders, misschien iets groters. En een stad komt dan aardig dicht in de buurt.
Het is best wel grappig de reacties die ik krijg van mensen hier (in het Westen van het land): ‘Kom jij uit Groningen? Maar je hebt helemaal geen accent!’ Euhm, nee moet dat dan? Om eerlijk te zijn is het accent al een verhaal op zich om over te tandenknarsen. Ik ben een circusattractie voor mensen die nog nooit een accent uit het Noorden van Nederland hebben gehoord of nog nooit geknauw (ja zo noemen wij ons accent in het Noorden) in het echt hebben gehoord. Ze willen allemaal horen hoe ik knauw, om het maar uit de weg te komen zeg ik dat ik het helemaal niet goed kan. Maar ja, ik kan wel degelijk knauwen. Vraag mij maar als act weer, wanneer ik heel erg moe ben of zojuist met mijn vader gepraat/gebeld heb. Want op zo’n moment kunnen mijn boekbloggersvrienden mij niet meer verstaan *denkt aan de late avond uren in London #boekbloggersinhetwild15*.
Ik woon nu ruim drie maanden in Nieuwegein en of ik mij stads voel? Nee, absoluut niet. Of ik het ooit zal worden? Nee, zeker niet! Maar ik ben ook niet iemand die gemaakt is om in een dorp te wonen. Een beetje van beiden, er net tussenin. Dat is meer iets voor mij.
Liefs,
Wat een ontzettend leuk artikel meis. Ik ben zelf in de stad geboren dus ken het eigenlijk niet anders, ook al lijkt het mij heerlijk om ook eens rust om je heen te hebben haha 😉 X
Leuk om te lezen, hihi! Ik ben een echt plattelandsmeisje denk ik. Ik vind een dagje stad leuk en ik ga graag een weekendje naar London, Parijs of weet ik veel wat. Maar ik denk niet dat ik graag in een stad zou willen wonen. Dat vind ik veel te druk, veel te gehaast denk ik, hihi.
Leuk geschreven! Ik zweef er ook ergens tussenin: ik ben opgegroeid in een dorp en woon nu in een buitenwijk van de stad en ik merk dat ik, ook met vakanties en dergelijke, me echt het lekkerste voel in de stad. Het platteland voelt vaak benauwend, ik weet niet precies wat dat is.
Echt super herkenbaar! Toen ik nog in Amsterdam woonde kreeg ik altijd reacties van ‘kom jij helemaaaal uit Groningen’ alsof dat in de middle of nowhere aan de andere kant van de wereld ligt. En ik heb 2 keer gehad dat ik iemand zei ‘jij spreekt echt super Gronings’, terwijl ik dat niet eens kan.. Ik vroeg me meteen af of diegene ooit wel eens Gronings had gehoord 😉
Haha ik moest wel lachen om dat ‘waar kom je weg’, dat is ook typisch iets dat ik zou zeggen :p
Heel leuk artikel! 😀