Waar doe ik het voor?

Goede cijfers halen op school, een bijbaan die iets toevoegt op mijn CV en een sociaal leven hebben. Maar even eerlijk… Waar doe ik het voor?

Welkom in Nederland, welkom in de prestatiemaatschappij. Met geen mogelijkheid is er een speld tussen iemands agenda te krijgen. Een volle planning lijkt hetzelfde te zijn als het behalen van geluk. Want als je altijd iets te doen hebt, dan heb je toch geen saai leven? Dat is toch een gelukkig leven? Niet te vergeten: goede cijfers halen, een bijbaan die iets toevoegt op je CV en een sociaal leven hebben. Ho, stop! Ik stelde mezelf een vraag: waar doe ik het voor?

Ik was 16 en had nog maar net een handtekening gezet onder mijn middelbare school diploma. Het enige waar ik aandacht was de toekomst. Ik stelde doelen, maakte een planning en droomde verder. Op het MBO werkte ik hard om ervoor te zorgen dat ik de opleiding in 2 jaar kon gaan doen in plaats van de 3 jaar die daarvoor staat. Het lukte! Dat niet alleen. Ik werd gescout als theatermaakster, ik stond in een tijdschrift en werd Blossom Books Ambassadeur. Het bouwen van een toekomst en een CV waar je U tegen kon zeggen leek één van de belangrijkste dingen in het leven. Zo niet hét belangrijkste.

Een paar maanden voor mijn 19de verjaardag begon ik het anders te zien. Mijn CV, mijn toekomst, dat is niet waar ik voor wil leven. Ik wil leven in het moment, meer doen wat op dat moment goed voelt. Ik begon met niet meer plannen in de verre toekomst. Ondertussen liet ik dromen uitkomen. Vertrekken naar Engeland, op vakantie in Parijs en werken voor een uitgeverij. Eerst VBKMedia en daarna Best of YA. Ondanks dat ik meer leefde in het moment bouwde ik toch behoorlijk aan mijn toekomst. Mijn CV is er eentje waar je U tegen kan zeggen, al helemaal in combinatie met mijn leeftijd. Maar waar deed ik het allemaal voor?

Ja, ik ben trots. Maar ik realiseer mij ook dat dit alles te veel gevraagd was van mezelf. Eén van de redenen waarom ik besloot om terug te gaan naar het Noorden was omdat ik aan mezelf de vraag vroeg: waar doe ik het voor? Nu bijna aan het einde van 2017 en bijna 10 maanden na mijn vertrek uit Utrecht kan ik die vraag beantwoorden. Dromen uit laten komen en ervan genieten dat is maar een klein onderdeel van het groter geheel. Het gaat er ook om met wie je die dromen wilt beleven en hoe je ze beleeft. Daar heb ik nooit eerder bij stilgestaan.

Terwijl 2017 haast door mijn handen lijkt te glippen ben ik al begonnen met het anders inrichten van mijn leven en maak ik me klaar voor 2018. Ik ben nagegaan wie belangrijk zijn in mijn leven en ik ben gaan kijken hoe ik mijn toekomstige dromen wil beleven. Ik wil geen haarspeld in iemands agenda zijn of zelf een haarspeld creëren in mijn eigen agenda. Na de jaren te hebben gehad dat dromen, durven en doen het woord was, is het woord van 2018 voor mij: vrijheid.

Dat was waar mijn 16 jarige ik naar snakte. Daarom wilde ik mijn opleiding in 2 jaar doen in deeltijd, zodat ik tijd had voor andere dingen. Maar in plaats van steeds mijn tijd op te vullen is het mijn plan om tijd vrij te hebben om niets te doen. Op mijn 19de tijdens mijn tussenjaar was die vrijheid nog extra belangrijk. Ik kreeg daardoor de kans om naar Engeland te vertrekken en om uit huis te gaan. Toch, elke keer weer was daar de planning, hoe goed ik ook in het moment leefde.

Wanneer ik denk aan mijn reis in Ierland, dan denk ik niet als eerste aan de momenten dat ik echt iets deed. Ik denk dan terug aan de momenten dat ik in een grote lederen stoel zat. Ergens in een café met een grote kop koffie in mijn handen. Terwijl ik uit het raam staarde waar de wereld bewoog en ik genoot van de rust, het schrijven in mijn dagboek en de vrijheid. Dat gevoel, dat is waar ik het voor doe.

Liefs,