Mijn laatste landgoed leven is al even geleden, maar vandaag is er een nieuwe! Helaas kon ik onlangs niet in het hotel verblijven, maar daardoor heb ik wel iets nieuws beleefd. Lees je mee?
In alle gevallen weet ik niet lang van te voren of ik een nacht niet in het hotel kan blijven slapen. Dit geldt ook voor afgelopen week. Na zes mensen een bericht gestuurd te hebben gaf ik mijn zoektocht naar een slaapplek zelfs bijna op. Ik pakte de avond voordat ik het hotel uit moest al mijn tas in. Na een nacht slapen en een dag stagelopen had ik verwacht dat ik de volgende avond terug naar het Noorden zou moeten gaan. Toen herinnerde ik me iets.
Een tijd terug had een klasgenoot tegen mij gezegd dat ik bij haar zou kunnen slapen wanneer ik geen slaapplek kon vinden. Ze woont samen met haar man op fietsafstand van het landgoed. Deze keer speelt mijn schrijfsel niet af op het landgoed, maar dit is natuurlijk wel onderdeel van mijn landgoed leven. Stel ik had een studentenkamer in Amersfoort of Utrecht gehad, dan had mijn leven niet echt op het landgoed afgespeeld. Daarover gesproken, het is soms niet het meest ideale om op een landgoed te wonen. Met name wanneer ik iets vergeten ben, wanneer ik liever mijn eigen spulletjes om heen had gehad of wanneer ik niet kan slapen in het hotel. Maar hé, aan de andere kant heeft het ook wel wat om op deze manier te leven. Daarnaast is het veel te gezellig met de keukenfamilie om hier niet dag en nacht te zijn.
Het was woensdagochtend ik lag nog in het hotelbed en ik had net het nummer ontvangen van een andere medestudent, aangezien ik niet het nummer had van die klasgenoot die dichtbij woont. Ik kleedde me ondertussen om, liep naar kantoor en ik wachtte in spanning af. Niet veel later kreeg ik bericht dat ik kon komen en blijven slapen! Ik was enorm opgelucht. In de avond vertrok ik naar naar haar huis. Dat was een fietstocht van 12 km en het helemaal waard. Wat een prachtige omgeving mocht ik door fietsen! Het is al lang geleden dat ik zo genoten heb van een lange fietstocht. Überhaupt een lange afstand fietsen. Toen ik in Utrecht woonde was alles dichtbij en daarom nergens voor nodig en in het Noorden pakte ik eerder wel de fiets, maar doordat ik een rijbewijs heb fietste ik geen lange afstanden meer.
Lichten aan op de fiets, de reflectoren op mijn tas goed doen en met een mobiel met google maps aan stapte ik op de fiets. Op naar het platteland van Gelderland! Van te voren wist ik niet wat ik van de tocht kon verwachten. Ik had wel een vermoeden dat ik door heel wat weilanden zou moeten fietsen als ik keek op google maps, maar ik had niet verwacht dat het zo’n mooie omgeving zou zijn. Voor ik het wist fietste ik de avond in, op een brug die een prachtig uitzicht had op het bos. Langs huizen met pilaren, door een natuurgebied en over de straten van schattige dorpjes.
Bijna aangekomen stuurde google maps mij de verkeerde kant op, maar dankzij mijn klasgenoot vond ik haar huis gelukkig wel. Ik werd ontvangen in een huis die veel warmte uitstraalde. Ik at nog met ze mee, in de avond speelden we een spelletje en dronken we voor het slapengaan nog een wijntje. In de avond lag ik met een grote glimlach op het logeerbed. Ondanks de stress die ik even voelde was deze avond het helemaal waard. Misschien kan ik niet altijd blijven slapen in het hotel, maar het is onwijs leuk om te moeten rekenen op andere mensen hun gastvrijheid. Daarnaast is het ontzettend leerzaam om op deze manier andere mensen te leren kennen of mensen waar je in je dagelijks leven niet veel me omgaat in een ander licht te zien.
Na een goede nachtrust werd ik de volgende ochtend wakker gemaakt door de haan van de buren: welkom op het platteland!
Liefs,
De foto in dit artikel is gemaakt in Exeter, Engeland.
Geef een reactie