Het eerste jaar zonder school! Het is een gek idee, maar eigenlijk geniet ik er ook enorm van.
School is eigenlijk nooit mijn ding geweest. Niet dat ik leren niet leuk vind. Integendeel, ik vind leren fantastisch! En ik begrijp ook heel goed dat school je wilt voorbereiden op de rest van je leven. Maar nee, het is nooit mijn ding geweest. Ik snap het punt niet om een hele dag op school te zitten en te ploeteren, om vervolgens daarna huiswerk te maken en te studeren voor de volgende toets. Het hele dag binnen zitten, stil zitten en opletten. Ik heb daar best veel moeite mee. Hoe zo’n rustig meisje ik op school ook was. In mijn hoofd was ik altijd al bezig met andere dingen. Ondernemen, over de wereld reizen, met andere woorden: het gewoon doen.
Maar even dit… School vind ik zo’n achterhaald iets. Het concept school snap ik wel. Echter vind ik het niet meer van deze tijd als het om de uitwerking gaat. Waarom gaan we niet meer aan de slag? Niet die hele dag op een stoel zitten en luisteren. Ik geloof dat je het beste leert om bezig te gaan, het uitvinden en ja dat betekent ook fouten maken. Tegenwoordig worden kinderen meteen afgebrand als we een fout maken, maar waarom? Het is menselijk.
Omdat school nooit mijn ding was probeerde ik er alles aan te doen om na de middelbare school zo veel mogelijk mijn eigen plan te kunnen trekken. En dat was behoorlijk hard werken, maar keer na keer had ik een rooster die het beste bij mij paste. Zoals op het MBO toen ik de overstap maakte om deeltijd te studeren. En ze hebben gelijk. Als je eenmaal deeltijd hebt gestudeerd, wil je niet meer terug. Ondanks dat, ging ik toch nog even voltijd studeren aan het HBO. Na twee maanden hield ik het voorgezien. Ik had namelijk toen al mijn eerste eigen bedrijf gehad voor meer dan een jaar naast school en stage. En stilzitten paste vanaf dat moment absoluut niet meer bij mij.
Ik vertrok naar Engeland met niet meer dan een backpack. Studeren, werken en wonen in het prachtige Exeter. De plek waar ik leerde dat ik niet meteen hoef te weten hoe mijn toekomst eruit zou moeten zien, als ik maar deed waar ik van droomde. En dat deed ik. Acht stages later, waarvan zes in mijn huidige werkveld. Vaker verhuisd dan ik op vingers kan tellen en op meer plekken geslapen dan mijn rug aan zou moeten kunnen.
Alles heb ik de afgelopen jaren eraan gedaan om mijn eigen educatie samen te stellen. Leren door stages te lopen. Ook als het niet helemaal (of totaal niet) bij mijn studie aansloot. Maar ik deed het omdat ik ervan droomde. Omdat ik bepaalde vaardigheden wilde leren die ik tijdens die werkervaringen kon leren.
School is niet voor iedereen, maar niemand kan zonder educatie. Ik weet dat het er zelfs heel makkelijk uitzag van de buitenkant hoe ik alles deed. Maar niemand heeft gezien hoe veel tijd ik op een dag bezig ben met mijn volgende stap, netwerken die ik probeer te onderhouden en ook nog bezig met de uitvoering. Dat niet alleen. Reflecteren op mijn situatie, proberen te groeien en nieuwe doelen voor mezelf te zetten. Sinds mijn 16de zet ik voor mezelf elke maand drie tot vijf doelen. Dat betekent niet zat ik ze allemaal moet halen, maar wel dat ik bewust omga met mijn dromen, een doel heb waar ik naartoe kan werken.
Misschien is dit dan het eerste jaar dat ik niet meer in de schoolbanken zal zitten, maar ik ben nooit klaar met leren. Elke dag een stapje verder. Ook als dat betekent dat ik die dag even in bed blijf liggen, omdat elk persoon rust nodig heeft om op te laden. Maar juist ook die dagen brengen mij een stap verder. Ik weet nu al dat ik vele mooie dingen mag leren in de toekomst, want mijn dromen zijn nog lang niet op.
Liefs,
Leave a Reply