Wat ik heb gemist aan reizen

Het is tweeënhalf jaar geleden dat ik voor het laatst heb gereisd voordat ik naar Duitsland ging voor de winter. En er is een ding wat ik het meest heb gemist in die tijd.

De hele wereld over reizen heeft mij nooit geïnteresseerd. Zelf vind ik het veel leuker om naar een aantal landen te reizen en in sommige daarvan langer te verblijven. Ik hou niet van vlugge momenten, even een stedentrip hier of een strandvakantie daar. Nee, liever verblijf ik tussen de locals, reis ik met het openbaar vervoer en verken ik het landschap. 

Het was al een tijdje het plan om in verschillende landen voor meerdere maanden te wonen. Om de cultuur echt goed te leren kennen en eventueel de taal te leren spreken. Helaas gingen die plannen eerst niet door vanwege de nieuwe staat van de wereld. Maar inmiddels ben ik voor een aantal maanden naar Berlijn verhuisd! 

Tijdens deze trip wilde ik heel graag een andere omgeving om me heen, nieuwe mensen leren kennen en me meer verdiepen in de Duitse taal. Ik besloot om voordat ik naar Berlijn zou gaan nog een tussenstop te maken, dat werd Hannover. Een stad die precies in het midden ligt tussen waar ik vandaan kom in Nederland en Berlijn. 

Op de dag dat ik Hannover verkende, ging ik ontbijten bij een super leuk ontbijt en lunch café. Bij binnenkomst vroeg ik aan de serveerster om een tafel voor één persoon. Gezien we in de nieuwe staat van de wereld leven moest ik mijn gegevens laten controleren. Natuurlijk had ik van te voren opgezocht welke woorden ik tegenwoordig allemaal zou moeten weten, maar de theorie is altijd anders dan de praktijk. Ik keek verbaasd omdat ik haar niet zo snel begreep en zij keek verbaasd omdat ze had gedacht dat ik Duits was. Toen ik uitlegde dat mijn niveau op het Duitse taalgebied niet heel hoog was, vond ze het super leuk om daarmee te spelen. Omdat het vroeg in de ochtend was, was het nog rustig in de zaak. Dus ze zei steeds alles in het Duits en als ik een woord niet begreep herhaalde ze het en gaf ze me een Engelse vertaling. Ik sprak waar ik kon Duits en zij leerde me meteen ook nieuwe woorden hoe ik de zin nog mooier of natuurlijker kon laten klinken.
Hoe fijn kan het zijn wanneer iemand anders je wilt helpen en dat op een leuke manier die praktisch is en waar je onwijs veel aan hebt?  

Later die dag haalde ik een sapje op bij een eettent in de Markthalle waar ik struikelde over het Duitse woord voor wortel. Terwijl de man achter de bar mijn sap maakte, hadden we een gesprek in het Engels. Zelf spreekt hij ongeveer op B1 bijna B2 niveau Duits sinds hij een aantal jaar terug naar Duitsland verhuisde. Al snel hadden we het over volledig andere dingen en pas wanneer de volgende klant aankwam realiseerde ik me hoe fijn zo’n gesprek kan zijn. Een gesprek over talen, hoe iemand die taal leert en leren over zijn of haar cultuur. 

Na twee nachten in Hannover verplaatste ik me naar Berlijn waar ik in de avond bij een restaurant een afhaalbestelling plaatste. Moe dat ik was kon ik me met geen mogelijkheid het Duitse woord voor “take out” herinneren. Ik vroeg aan de serveerder of hij toevallig Engels verstond en hij antwoordde: natuurlijk! Zo plaatste ik mijn bestelling grotendeels in het Duits, maar moest hier en daar toch nog gebruik maken van de Engelse taal.
De bediende liet me zitten aan een tafel en vertelde me dat hij iets aan me wilde geven. Hij zette een grote kop Indiase thee voor mijn neus. 

De echte uitdaging kwam toen ik naar een klein event ging in een café in Berlijn. Wetende dat waarschijnlijk de meesten Duits spraken, ging ik deze persoonlijke uitdaging aan. Op het event leerde ik nieuwe mensen kennen met dezelfde interesses als ik. Twee uur later was het helaas tijd om te gaan, maar ze nodigden me uit voor een aantal andere events in de weekenden die volgden. 

Terwijl ik hakkel over de taal en nog vaak genoeg val, zijn daar ook de momenten van herkenning, hulp of soms wel allebei. Cultuur en taal is van iedereen, maar tegelijkertijd is het ook iets heel persoonlijks. Alle bovenstaande ervaringen maken me dankbaar en blij.
Al springen de gesprekken van onderwerp naar onderwerp en bevliegt me soms de angst wanneer ik iets niet versta, dan herinner ik mezelf eraan om te focussen op wat ik wel begrijp en de gaten te laten vullen door vragen. En dit, het uitwisselen van verhalen, is wat ik het meest heb gemist aan reizen.

Liefs,