Het derde en het slotdeel van de Iskari-serie. Met twee hoofdpersonages deze keer.
Titel: Iskari – De Piratendief
Auteur: Kristen Ciccarelli
Vertaler: Maria Postema
Verschenen: november 2019
Pagina’s: 356
Uitgever: Blossom Books
Waardering: 8/10
Lees hier mijn recensie van Iskari – De laatste Namsara. En hier van Iskari – De gevangen koningin.
Aan het einde van de ene wereld ligt altijd een andere
Safire is soldaat en weet dat het haar taak is om de koning van Firgaard te dienen, en hem te helpen de vrede in het onrustige land te bewaren.
Eris is een piraat zonder scrupules en weet uit elke schijnbaar onmogelijke situatie te ontsnappen, dankzij haar bovennatuurlijke gave om tussen werelden te kunnen reizen.
Safire en Eris zijn gezworen vijanden, maar hebben opeens een gezamenlijke missie: Asha, de laatste Namsara, terugvinden. Daarvoor reizen ze van drukke havensteden naar verlaten eilanden en weer terug – terwijl ze erachter komen dat hun lot misschien toch meer verbonden is dan ze dachten.
Het eerste deel gaf ik een dikke 9 gaf, het tweede deel gaf ik vanwege het sterke einde uiteindelijk een 7. Dit deel geef ik een cijfer precies er tussen in. Een 8.
In eerste deel volgden we Asha. Wat een fijn boek vond ik dat! Helaas was ik minder enthousiast over het verhaalperspectief van Roa in het tweede deel. Ik denk dat het beter had gekund. Wel vond ik het heerlijk om meer te lezen over de Struiklanden en de politiek. Het gaf me meer inzichten over de hele boekenserie. Toen dacht ik al dat er een basis was gelegd voor het derde en tevens laatste deel. En ja, dat klopte dan ook.
Safire stuurt het leger aan van haar neef en tevens koning Dax. Dat niet alleen, ze wordt bijgestaan bij een geheel nieuw personage Eris.
Waar ik in het vorige deel moeite had om in het verhaal te komen, was daar in dit deel niets van te merken. Zowel Safire als Eris zijn twee personages die ik meteen fantastisch vond. Kick ass heldinnen.
De schrijfstijl van Kristen is naar mijn idee een heel stuk beter dan in het tweede deel. Het leek alsof ze nu een duidelijk ritme te pakken had zoals bij het eerste deel. Ze wisselt avonturen, personages en de oude verhalen mooi af. Het enige punt van kritiek die ik wel heb op de schrijfstijl is het einde. Dat einde had van mij veel meer uitgesmeerd mogen worden. Het was voor mij te kort. Ik had juist graag meer willen lezen over hoe alles tot stand was gekomen. (Om geen spoilers te geven ben ik bewust vaag waar ik precies op doel.)
Safire was een personage naar wie ik meteen al heel nieuwsgierig was sinds ze in het eerste boek werd voorgesteld. Van mij had haar personage nog wel iets dieper uitgewerkt mogen worden. Maar ze deelt de spotlight met Eris. Zij is zo’n tof personage dat ik het de auteur vergeef dat dat Safire iets minder diep is uitgewerkt. De titel piratendief doelt namelijk op Eris. Ze is onbevreesd en heeft duidelijk haar eigen stem tussen alle piraten.
Oh, en wat ben ik blij dat de draken weer terug zijn in dit deel en dat alle belangrijke personages langskomen! Het verhaal, de totale trilogie, wordt daardoor tot een mooi einde gebracht. De grijze pagina’s (de oude verhalen) waren in dit deel mijn favoriet. Het paste zo ontzettend mooi wat er in het heden gebeurde. Wellicht dat dat het verhaal een tikkeltje voorspelbaar maakte. Maar zelf kon ik het erg waarderen, omdat het tegelijk ook liet zien hoe zo’n toffe wereld de auteur heeft gebouwd.
De piratendief is een waardig slotdeel van de Iskari trilogie. En ik kan oprecht niet wachten tot de auteur met een nieuwe boek komt. Ik kan me namelijk uren vermaken in de door haar gecreëerde werelden.
Liefs,
Geef een reactie