Mijn landgoed leven #6: een kop thee

Gepost op 23 oktober 2017 door Katja in Schrijfsels / 0 Comments

De warmte van een kop thee kan soms zo fijn zijn. Wanneer het avond is, voor het slapen gaan en dat terwijl de regen tegen het raam tikt. Klik verder voor een nieuwe ‘Mijn landgoed leven’.

Wat later dan de kitchenboys eet ik die avond samen met de receptionist wie op die avond werkt. We kletsen haar pauze vol en zelfs daarna blijven we nog eventjes zitten. Het is rustig. We pakken samen een kop thee en genieten van de verschillende lichtjes in de lounge. Er hangt een gezellige sfeer. Dat het buiten al donker is maakt het af. Dan is het tijd dat de receptioniste weer aan het werk gaat. Ik verlaat het hoofdgebouw via de hoofdingang met een grote kop thee in mijn handen.

De avond is gevallen en ik staar naar de hemel vol sterren. De stoom komt van mijn kop thee af. Ik klem het glaswerk nog steviger in mijn beide handen terwijl ik de nacht inloop. Onder een dak van bladeren neem ik een kronkelweg naar het hotelgedeelte waar ik die week verblijf. Ik bestudeer de silhouetten van de bomen, luister naar het gekraak onder mijn voeten en de geluiden van de dieren, die lijken het orkest van de nacht. Een specht die hammered tegen een boom is het luidst. Ik dacht dat het er één was, maar onderweg kom ik er meerdere tegen.

Op een bankje onder een lantaarnpaal ga ik zitten en neem een slok van de dampende thee. Midden in de natuur, laat op de avond is mijn grootste vermaak de geluiden van de dieren. De kou van het stilzitten lijkt mij haast niet te raken wanneer ik de thee drink. Ik ben op een plek die mij veel te bieden heeft, midden in een prachtige omgeving. Op filosofisch gebied kom ik niets te kort en wanneer alles mij te veel wordt loop ik tussen de bomen en over de heide heen. Ik kom geheel tot rust in de natuur.

Ik vervolg de laatste kronkels in de weg naar het hotel. Ik loop naar de vleugel waar mijn hotelkamer is. Ik wandel door de gang met de creepy foto’s. De deur klemt wanneer ik ‘m open probeer te maken. Zonder thee te morsen duw ik de deur open en doe het licht aan. Aan het bureau ga ik zitten. Terwijl ik typ over mijn avonturen op het landgoed kijk ik zo nu en dan voor me uit. Voor me is een groot raamwerk. Ik kijk uit op de heide, het bos en de sterren aan de hemel. Via het openstaande raam hoor ik de dieren, nog bezig met hun orkest van de nacht. Ik drink het laatste restje van mijn thee en dan realiseer ik me: wat heb ik een geluk.

Liefs,

Tags:


Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.