Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis, waarvan ik nog maar sinds gisteren begin te wennen dat ik echt weer in Nederland ben… Het is een erg apart gevoel. Maar ook fijn, want wat slaapt nou beter dan je eigen bed?
Vorige week zaterdag vertrok ik in alle vroegte. Ik werd door een taxi opgehaald en naar het busstation gebracht. Met één van die bussen vertrok ik naar Birmingham. Tijdens de reis zat ik naast een jongen uit Hong Kong waarmee ik gezellig heb gepraat en dat maakte de reis meteen een stuk minder saai. In Birmingham moest ik overstappen op een andere bus en nam ik afscheid van de jongen. Inmiddels had ik al zo’n 5 uur reizen erop zitten, dus op naar de volgende 7 uur.
In bus 2 van de dag stapte er in Leicester een jongen uit Leeds in, waarmee ik nog een heel leuk gesprek had over mijn favoriete Engelse eten: Yorkshire pudding! Want volgens hem maakte zijn moeder de beste. Daarnaast melde hij zich vrijwillig aan om mijn reisgids te zijn en vertelde hij mij hele verhalen over de plekken waar de bus langs kwam. In Leeds namen we afscheid, na een korte pauze ging de bus verder naar Newcastle.
Ik geloofde mijn ogen niet zodra de bus Newcastle binnen reed. Het was namelijk net een wonderland van lichtjes, oude gebouwen en mensen die door de straten krioelden.
Na een behoorlijk stuk lopen was ik eindelijk in het hotel met zo’n 13 uur reizen in totaal van deur tot deur. Bij de receptie moest ik gaan zitten en ging ik het papierwerk regelen. Even later werd ik naar mijn kamer gebracht, alleen die ging niet open… De kamer was dus al bezet. Blijkbaar was mijn kamer dubbel geboekt… Daar sta je dan met je goede gedrag met een backpack, een knorrende maag en ogen die elk moment konden dicht vallen.
Misschien zal je nu niet trots op mij zijn, maar de man van de receptie heeft het geweten dat ik het er niet mee eens was… dat resulteerde erin dat toen ik de volgende dag (uit mijn kamer liep met eigen badkamer en voordat laatste had ik niet eens hoeven te betalen) dat de man die nu bij de receptie stond mij niet eens durfde aan te kijken… Ja dat krijg je ervan als je mij in bovengenoemde toestand laat wachten op een kamer en met een zielig verhaal aankomt dat de kamer dubbel geboekt is. Oeps..
Nou nu is het in ieder geval tijd om op onderzoek uit te gaan in Newcastle! Op een bordje zag ik dat er een straat Strawberry Place heette, dus daar moest ik even een foto maken ter bewijs.
Ik vind het heerlijk om te lopen langs het water! Wel balen dat het zo’n grijze dag was…
Van de buitenkant vind ik het een prachtig theater, maar helaas was er die avond geen voorstelling, dus dat werd een avondje naar de bioscoop. Dat kwam mooi uit want het regende cats and dogs.
Niet veel later vond ik allemaal bankjes waarop stond: negen dingen om te doen op een bankje (in het Engels dan). De bovenstaande tekstjes vond ik het leukste.
Dit is de mooiste Waterstone’s die ik ooit heb gezien! in de kelder waar alle YA boeken stonden was erop dat moment net een boekenclub gaande en ik kon het niet helpen om even mee te luisteren. Na heel wat plekjes in Newcastle bezocht te hebben vond ik het tijd worden om even de winkels in te duiken en dat zeg ik niet alleen omdat het weer vanaf de middag echt waardeloos werd. Oké, daar lag het ook een beetje aan. Maar daarnaast zijn er heel veel leuk winkels!
Nadat ik uit de bioscoop liep was het droog en bezocht ik de bruggen nog een keer. Ik probeerde het vast te leggen op dezelfde manier zoals ik het de eerste avond zag toen de bus Newcastle binnen reed. Het is niet echt gelukt voor mijn gevoel, maar toch was het heerlijk om langs het water te lopen in de avond.
De volgende dag was het tijd om naar Nederland te vertrekken. Aan boord van het schip in mijn hut lag dit briefje al voor mij klaar.
Dag Engeland, ik ga je missen!!!
Jammer genoeg was er een hevige storm op zee waardoor ikzelf een paar keer overboord heb moeten hangen, om maar even in schiptermen te blijven. Ondanks alles was het een geweldige ervaring die ik zeker niet had willen missen.
Aan alles komt een einde, dus dag Engeland, dag hut… Hallo Nederland!
Na mijn terugkomst in Nederland heb ik nog een nacht bij een vriendin in het Zuiden gelogeerd en heb ik haar geholpen te verhuizen terug naar het Noorden. Tja, je moet er wat voor over hebben voor vriendschap ;). Eenmaal aangekomen op het station in Emmen stond mijn moeder daar al op mij te wachten. Het was heel erg raar, want het voelde helemaal niet dat er ondertussen al 5 weken voorbij zijn gegaan…
Nu zit ik thuis dit bericht te typen en kan ik nog steeds niet geloven hoe snel de tijd is om gevlogen…. Gelukkig heb ik nog een paar Engelse avondturen voor jullie in petto: Dagje Bristol, dagje Bath en niet te vergeten heb ik door heel Exeter gelopen om alle Harry Potter plekjes te bezoeken.
Ik wil iedereen heel erg bedanken die mijn blog elke week trouw heeft gelezen en voor al die leuke berichtje die ik kreeg. Meerdere malen hebben jullie mij weten te verrassen met een privé berichtje waarin leuke vragen stonden en reacties. Daarvoor ben ik erg dankbaar.
Liefs,
